اَلْفُرْقَانُ [el-furḵân] (fâ’nın zammı ve râ’nın sükûnuyla) Cemʹi. Ve bu cemʹ lügateynin ikisine de cemʹ olur, بَطَنٌ [beṯan]la بُطْنَانٌ [buṯnân] ve حَمَلٌ [ḩamel]le حُمْلَانٌ [ḩumlân] gibi. Ve
فُرْقَانٌ [furḵân] Hakla bâtılın beynin farka sebeb olana da derler. Ve bu cihetten Ḵur΄ân-ı ʹazîme فُرْقَانٌ [furḵân] derler. Ve kezâlik bu maʹnâdan Bârî taʹâlâ: ﴿وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسٰى وَهٰرُونَ الْفُرْقَانَ﴾ (الأنبياء، 48، buyurdu. Ve
فَرَقٌ [feraḵ] Havfa dahi derler; tekûlu: فَرِقَ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ ve tekûlu: فَرِقْتُ مِنْكَ وَلَا تَقُولُ فَرِقْتُكَ Ve
فَرَقٌ [feraḵ] İki ön dişleri birbirinden ırak olmağa da derler. Ve devenin ayakları birbirinden ırak olmağa ve atın bir uyluğu öbür uyluğu üzerine havâle olmağa da derler. Ve horozun tâcı ayrık olmağa da derler. Ve
فَرَقٌ [feraḵ] Alın açık olmağa da derler. Ve sakal dağınık olmağa da derler. Ve
فَرَقٌ [feraḵ] Yerin otu müteferrik olmağa da derler, bir haysiyyetle ki birbirine muttasıl gibi görünmeye.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı