Şârih der ki mü΄ellif teşvîş eylemiştir, zîrâ bu mâdde إِبْرَة [ibret]ten me΄hûzdur ki iğneye denir; mertebe-i ûlâda dişi hurmâ ağacını erkek hurmâ talʹıyla aşılamak maʹnâsına istiʹmâl olundu, gûyâ ki erkekten bir إِبْرَةٌ [ibret] alıp dişiye idhâl eder, bu cihetle dişi hurmâyı ıslâh eylemekle meyveye kalır. Baʹdehu zerʹ ve sâ΄ir eşcâr ıslâhında istiʹmâl olundu. İntehâ. Ve
أَبْرٌ [ebr] ve
إِبَارٌ [ibâr] İhlâk için köpeğe ekmekle iğne yutturmak maʹnâsınadır ki maʹnâ-yı mevzûʹdur; yukâlu: أَبَرَ الْكَلْبَ إِذَا أَطْعَمَهُ الْإِبْرَةَ فِي الْخُبْزِ Ve ʹakreb kuyruğu ucunda olan semmiyyetli iğnesiyle bir adamı sokmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: أَبَرَتْهُ الْعَقْرَبُ إِذَا لَدَغَتْ بِإِبْرَتِهَا أَيْ طَرَفِ ذَنَبِهَا Ve bir adamı fasl ve gıybet maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: أَبَرَ فُلاَنًا إِذَا اغْتَابَهُ Ve helâk eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: أَبَرَ الْقَوْمَ إِذَا أَهْلَكَهُمْ
اَلْأَبْرُ [el-ebr] (hemzenin fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Kelbe ekmek içinde iğne yedirmek; yukâlu: أَبَرْتُ الْكَلْبَ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَطْعَمْتَهُ الْإِبْرَةَ فِي الْخُبْزِ Ve
أَبْرٌ [ebr] Hurmâ ağacını ıslâh edip erkek hurmâ vermeğe de derler. Ve
أَبْرٌ [ebr] ʹAkreb iğnesin vurmağa da derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı