الْقَفْءُ [el-ḵaf΄] (ḵâf’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Yerin kesret-i matardan nebâtı posalıp fâsid ve tebâh olmak yâhûd çamur ile ve toprak ile âlûde olmakla mevâşî otlamağa salâhiyyetten kalmak maʹnâsınadır, niteki فَقْءٌ [faḵ΄] dahi bu maʹnâyadır ki fâ’nın takdîmiyledir; yukâlu: قَفِئَتِ الأَرْضُ قَفْئًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ مُطِرَتْ فَتَغَيَّرَ نَبَاتُهَا وَفَسَدَ أَوْ أَنْ يَقَعَ التُّرَابُ عَلَى الْبَقْلِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı