اَلْقَفَّافُ [el-ḵaffâf] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Akçe sayarken parmakları aralığından sıvıştırıp çalan sarrâf dînsizine denir; yukâlu: اَلصَّيْرَفِيُّ الْفُلاَنِيُّ قَفَّافٌ أَيْ يَسْرِقُ الدَّرَاهِمَ بَيْنَ أَصَابِعِهِ
اَلْقِفَافُ [el-ḵifâf] (ḵâf’ın kesriyle) Cemʹi, yüksek yerler maʹnâsına. Ve minhu kavluhum: كَبِرَ فُلَانٌ حَتَّى صَارَ كَأَنَّهُ قُفَّةٌ Aṡmaʹî eyitti: قُفَّةٌ [ḵuffet] kurumuş çürümüş ağaca derler. Ve
قُفَّةٌ [ḵuffet] Kuru kabağa dahi derler. Ve gâh olur hurmâ yaprağından zikr olunan kabak hey΄etinde işleyip nisâ΄ tâ΄ifesi içine penbe kodukları nesneye dahi derler.
اَلْقَفَّافُ [el-ḵaffâf] (ḵâf’ın fethi ve fâ’nın teşdîdiyle) Şol kimsedir ki parmağı arasından akçe uğurlaya; yukâlu: قَفَّ يَقُفُّ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَيَقِفُّ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı