اَلْقَفْحُ [el-ḵafḩ] (ḵâf’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi kerîh görüp ondan iğrenmek maʹnâsınadır; yukâlu: قَفَحَهُ قَفْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا كَرِهَهُ Ve taʹâmı cânı istemeyip imtinâʹ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: قفَحَ عَنِ الطَّعَامِ إِذَا امْتَنَعَ عَنْهُ Ve bir nesneyi devâ süfûf eder gibi yumuşak dövüp süfûf eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: قَفَحَ الشَّيْءَ إِذَا اسْتَفَّهُ كَمَا يُسْتَفُّ الدَّوَاءُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı