اَلْإِسْخَانُ [el-isḣân] (hemzenin kesriyle) Bir nesneyi kızdırmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَسْخَنَهُ إِذَا أَحَرَّهُ Ve
إِسْخَانُ عَيْنٍ [isḣânu ʹayn] Ağlatmaktan kinâyedir; yukâlu: أَسْخَنَ اللهُ عَيْنَهُ وَبِعَيْنِهِ أَيْ أَبْكَاهُ Bundan murâd hüzn ve endûhla duʹâdır, zîrâ hüzn ve endûhtan nebʹ eden gözyaşı hârr olur, niteki sürûrdan neş΄et eden yaş bârid olur; onun için sürûr ile duʹâda أَقَرَّ اللهُ عَيْنَهُ derler, beynlerinde ʹalâka müzâlemettir. Pes bir kimse mesrûr olsa قَرِيرُ الْعَيْنِ [ḵarîru’l-ʹayn] ve gam-nâk olsa سَخِينُ الْعَيْنِ [seḣînu’l-ʹayn] ıtlâk olunur.
اَلْإِسْخَانُ [el-isḣân] (hemzenin kesri ile) Bi-maʹnâhu; yukâlu: سَخَنْتُ الْمَاءَ وَأَسْخَنْتُهُ Ve
إِسْخَانٌ [isḣân] Ağlatmağa dahi derler ki suḣne-i ʹayndan me΄hûzdur; yukâlu: أَسْخَنَ اللهُ عَيْنَهُ أَيْ أَبْكَاهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı