اَلْأُسْرَةُ [el-usret] (عُمْدَةٌ [ʹumdet] vezninde) Metîn ve muhkem zırha ıtlâk olunur, dirʹ-ı hasîne maʹnâsına; kuvvet maʹnâsından me΄hûzdur. Ve bir adamın akreb olan رَهْطٌ [rahṯ] ve ʹaşîretine ıtlâk olunur, medâr-ı takviyet olduğu için; yukâlu: هُوَ مِنْ أُسْرَةِ فُلاَنٍ أَيْ رَهْطِهِ الْأَدْنَوْنَ
اَلْأُسْرَةُ [el-usret] (hemzenin zammı ve sîn’in sükûnuyla) Cemâʹat; yukâlu: هُمْ أُسْرَةُ فُلَانٍ أَيْ رَهْطُهُ لِأَنَّهُ يَتَقَوَّى بِهِمْ
اَلْأَسِرَّةُ [el-esirret] (hemzenin fethi ve sîn’in kesriyle) Cemʹidir, iyi yerler maʹnâsına, mislu: قِنّ [ḵinn] ve أَقِنَّة [eḵinnet]. Ve
أَسِرَّةٌ [esirret] سُرَرٌ [surer] dahi cemʹi gelir, sîn’in zammı ve râ-i evvelin fethiyle göbekler maʹnâsına. Ve
أَسِرَّةٌ [esirret] سَرِيرٌ [serîr] dahi cemʹi gelir, tahtlar maʹnâsına. Ve سِرَرٌ [sirer]in dahi cemʹi gelir, sîn’in kesri ve râ’nın fethiyle hatlar maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı