اَلسِّرُّ [es-sirr] (sîn’in kesri ve râ’nın teşdîdiyle) Şol nesnedir ki kalbinde gizlenir. Ve
اَلْأَسْرَارُ [el-esrâr] (hemzenin fethiyle ve sîn’in sükûnuyla) سِرٌّ [sirr]in cemʹi. Ve أَسْرَارٌ [esrâr] سِرَرٌ [sirer]in dahi cemʹi gelir, mantar üzerinde olan nesneler maʹnâsına, عِنَبٌ [ʹineb]le أَعْنَابٌ [aʹnâb] gibi. Ve elde ve alında olan hattlar maʹnâsına da gelir. Ve fi’l-meseli: “مَا يَوْمُ حَلِيمَةَ بِسِرٍّ” Bu mesel her müteʹâref ve meşhûr olan nesnede istiʹmâl olunur. Ve vechi budur ki Ḩalîme bint el-Ḩârišamp; b. Ebî Şemir el-Ġassânî vaktâ ki babası Ḩârišamp;, Munžir b. Mâ΄ussemâ΄ cânibine ʹasker çekti bir tagâr içinde Ḩalîme tîb hâzır kılıp o tîble ʹaskeri tîblendirmeğin o gün Ḩalîme’ye nisbet olunup cemʹiyyet günü olup zâhir ve müteʹâref olmağın onunla darb-ı mesel olundu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı