Kamus-ı Muhit - الحزقة maddesi

اَلْأُحْزُقَّةُ [el-uḩzuḵḵat] (طُرْطُبَّةٌ [ṯurṯubbet] vezninde) ve

اَلْحَزُقَةُ [el-ḩazuḵat] (ḩâ’nın fethi ve zây’ın zammıyla) Bunlar da yürürken kıynaklarını çalkayıp çevirir olan karnı büyük bodura denir. Ve baʹzılar dediler ki حَزُقٌ [ḩazuḵ] ve حَزُقَةٌ [ḩazuḵat] ḩâ’ların fethi ve zâ’ların zammıyla yâhûd ḩâ’ların zammıyla şol bodura denir ki bodurluğundan yâhûd zaʹf-ı bedenden nâşî adımlarını sık sık atarak yürür ola. Yâhûd ziyâdesiyle eli sıkı bahîl ve mümsik şahsa denir. Bu maʹnâdan ism حَزَقٌ [ḩazaḵ]tır fethateynle.

اَلْحِزْقُ [el-ḩizḵ] (ḩâ’nın kesriyle) ve

اَلْحِزْقَةُ [el-ḩižḵat] (خِرْقَةٌ [ḣirḵat] vezninde) ve

اَلْحَازِقَةُ [el-ḩâziḵat] ve

اَلْحَزِيقُ [el ḩazîḵ] ve

اَلْحَزِيقَةُ [el-ḩazîḵat] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) ve

اَلْحَزَّاقَةُ [el-ḩazzâḵat] (عَلاَّمَةٌ [ʹallâmet] vezninde) Mutlak cemâʹate denir, gerek insân ve gerek sâ΄irden olsun.

اَلْحُزُقُّ [el-ḩuzuḵḵ] (عُتُلٌّ [ʹutull] vezninde) ve

اَلْحُزُقَّةُ [el-ḩuzuḵḵat] (عُتُلَّةٌ [ʹutullet] vezninde) Bodur kişiye denir yâhûd cura ve hîre olduğundan adımlarını hurde hurde atarak yürüyen adama denir; yukâlu: رَجُلٌ حُزُقٌّ وَحُزُقَّةٌ أَيْ قَصِيرٌ أَوْ مَنْ يُقَارِبُ خَطْوَهُ لِضَعْفِ بَدَنِهِ Kâle’ş-şârih ve minhu’l-hadîsu: “أَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يُرَقِّصُ الْحَسَنَ أَوِ الْحُسَيْنَ وَيَقُولُ ḣحُزُقَّةٌ حُزُقَّهْ || تَرُقَّ عَيْنَ بَقَّهْḢ Ve dar nesneye denir. Ve şol karnı büyük bodura denir ki kıynaklarını çalkayarak ve çevirerek yürür ola. Ve bed-hûy adama denir. Ve içi dar sıkıntılı adama denir. Ve

حُزُقَّةٌ [ḩuzuḵḵat] Bir gûne laʹib ismidir.

Vankulu Lugatı - الحزقة maddesi

اَلْحُزُقَّةُ [el-ḩuzuḵḵat] (zammeteynle ve ḵâf’ın teşdîdiyle) Kezâlik bi-maʹnâhu; kavluhum: “حُزُقَّةٌ حُزُقَّهْ تَرَقَّ عَيْنَ بَقَّهْ” Ve تَرَقَّ [teraḵḵa] إِرْقَ [irḵa] maʹnâsınadır, تَرَقَّى فِي الدُّرْجَةِ den yaʹnî “Yâ ḩuzuḵḵa, bu âhestelikle عَيْنُ بَقَّةَ [ʹaynu baḵḵat]a çıksan revâdır.” Ve بَقَّةٌ [baḵḵat] sinektir, بَعُوضَةٌ [beʹûḋat] maʹnâsına.