اَلْحِسَاءُ [el-Ḩisâ΄] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bir mevziʹdir.
اَلْحِسَاءُ [el-ḩisâ΄] (ḩâ’nın fethi ve elifin meddiyle) Bi-maʹnâhu; tekûlu: شَرِبْتُ حِسَاءً وَحَسُوًّا Ve
حَسْوٌ [ḩasv] Zikr olunan taʹâmı içmesi çok olan kimseye dahi derler; yukâlu: رَجُلٌ حَسُوٌّ أَيْ كَثِيرٌ لِلْحَسْوِ Fe-minhu kavlu Ebî Žubyân er-Raʹbel: “إِنَّ أَبْغَضَ الشُّيُوخِ إِلَيَّ اَلْحَسُوُّ الْفَسُوُّ الْأَقْلَحُ الْأَمْلَحُ” Yaʹnî ziyâde mebgûz olan pîr odur ki ekûl olup yellenmesi çok ola dişleri sarı ola, sakalı sâfî beyâz olmaya.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı