اَلسِّكْتِيتُ [es-siktît] (حِلْتِيتٌ [ḩiltît] vezninde) ve
اَلسِّكِّيتُ [es-sikkît] (سِكِّينٌ [sikkîn] vezninde) ve
اَلسُّكَيْتُ [es-sukeyt] (musaggar bünyesiyle) Ki tekbîr içindir. Ve
اَلسُّكَّيْتُ [es-sukkeyt] (kâf’ın teşdîdiyle) قُبَّيْصٌ [ḵubbayṡ] vezninde) ve
اَلسَّاكُوتُ [es-sâkût] ve
اَلسَّاكُوتَةُ [es-sâkûtet] (ke-mâ-žukire) Cümlesi kesîrü’s-sükût olan kişiye denir.
اَلسِّكِّيتُ [es-sikkît] (sîn’in kesri ve kâf’ın kesri ve teşdîdiyle) ve
اَلسَّاكُوتُ [es-sâkût] (kâf’ın zammıyla) Dâ΄imâ sâkit olan kimseye derler.
اَلسُّكَيْتُ [es-sukeyt] (ʹalâ-vezni اَلْكُمَيْتُ [el-kumeyt]) Yarış için konan on atın sonra gelenine derler. Ve gâh olur ki kâf’ın teşdîdiyle derler. Ve işbu onuncu gelen ata قَاشُورٌ [ḵâşûr] ve فُسْكُلٌ [fuskul] dahi derler. Ve bundan sonra gelen ata iʹtibâr olunmaz.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı