Kamus-ı Muhit - السك maddesi

اَلسَّكُّ [es-sekk] (شَكٌّ [şekk] vezninde) Ensere denir, mîh ve mismâr maʹnâsına, سَكِّيٌّ [sekkiyy] dahi denir; cemʹi سِكَاكٌ [sikâk]tır sîn’in kesriyle ve سُكُوكٌ [sukûk]tur zammla. Ve daracık kuyuya denir; sîn’in zammıyla da lügattır. Ve doğru yapılmış râst ve hemvâr binâya denir. Kezâlik doğru kazılmış çukura denir. Ve masdar olur, bir nesnenin önünü tutup kapamak maʹnâsınadır; yukâlu: سَكَّهُ سَكًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا سَدَّهُ Ve iki kulağı diplerinden kesmek maʹnâsınadır; yukâlu: سَكَّ أُذُنَيْهِ إِذَا اصْطَلَمَهُمَاVe kapının arkasına kol demiri kakmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَكَّ الْبَابَ إِذَا ضَبَّبَهُ بِالْحَدِيدِVe devekuşu çımkırmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَكَّ النَّعَامُ مَا فِي بَطْنِهِ إِذَا أَلْقَاهُVe ishâlle yestehlemek maʹnâsınadır; yukâlu: سَكَّ سَلْحَهُ إِذَا رَمَى بِهِ رَقِيقًا Ve

سَكٌّ [sekk] Halkaları ve gözenekleri daracık zırha denir; yukâlu: جَاءَ وَعَلَيْهِ سَكٌّ أَيْ دِرْعٌ ضَيِّقَةُ الْحَلَقِ

اَلسُّكُّ [es-sukk] (sîn’in zammıyla) ʹAkreb yâhûd örümcek yuvasına denir. Ve le΄âmet-i tabʹa denir; yukâlu: بِهِ سُكٌّ أَيْ لُؤْمُ طَبْعٍ Ve gözenekleri daracık zırha denir. Ve önü tutulup kapanmış yola denir, dipsiz sokak gibi; yukâlu: أَخَذَ سُكًّا أَيْ طَرِيقًا مُنْسَدًّا Ve أَسَكُّ [esekk] lafzından cemʹ olur, ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir türlü tîb adıdır ki رَامِكٌ [râmik]ten ittihâz olunur. رَامِكٌ [râmik]i un edip elekten geçirdikten sonra su ile maʹcûn edip gereği gibi ovarlar, baʹdehu kaba yapışmamak için bir mikdâr dühn-i ḣîrî ile bulayıp bir gece ʹalâ-hâlihi terk eyledikten sonra bir mikdâr meshûk hâlis misk izâfe ve gereği gibi mezc ve kurslar düzüp ve iki gün terk ederler. Sonra o kursları çuvaldız ile delip bir kınnaba tesbîh gibi dizip bir sene öylece terk ederler, ʹatîk oldukça râyihâsı atyeb olur; beyne’l-etibbâ΄ bu sukku’l-misk ile müteʹâreftir.

Vankulu Lugatı - السك maddesi

اَلسَّكُّ [es-sekk] (sîn’in fethi vekâf’ın teşdîdiyle) Mismâr, mîh maʹnâsına.

اَلسُّكُّ [es-sukk] (sîn’in zammı ile) şol kuyudur ki ağzından dibine varınca dar ola, Ebû Zeyd rivâyeti üzere. Ve ʹakreb yuvasına dahi سُكٌّ [sukk] derler. Ve

سُكٌّ [sukk] Kezâlik tîbden bir nevʹdir.