اَلسَّقْفُ [es-saḵf] (sîn’in fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) ve
اَلسَّقِيفُ [es-seḵîf] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Evin tavanına denir, âsmâne-i hâne maʹnâsına. Ve سَقْفٌ [saḵf]ın cemʹi سُقُوفٌ [suḵûf] ve سُقُفٌ [suḵuf] gelir zammeteynle. Ve
سَقْفٌ [saḵf] Masdar olur, evi tavanlamak maʹnâsına; yukâlu: سَقفَ الْبَيْتَ سَقْفًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَعَلَ لَهُ السَّقْفَ Burada كَمَنَعُه nüshaları galattır, sahîh olan كَنَصَرَهُ olmaktır. Ve
سَقْفٌ [saḵf] Feleke ıtlâk olunur, سَمَاءٌ [semâ΄] maʹnâsına. Ve uzun ve salkı çeneye denir; yukâlu: لَحْيٌ سَقْفٌ أَيْ طَوِيلٌ مُسْتَرْخٍ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı