اَلسُّكْرُ [es-sukr] (sîn’in zammıyla) ve
اَلسُّكُرُ [es-sukur] (zammeteynle) ve
اَلسَّكْرُ [es-sekr] (sîn’in fethi ve kâf’ın sükûnuyla) ve
اَلسَّكَرُ [es-seker] (fethateynle) ve
اَلسَّكَرَانُ [es-sekerân] (fetehâtla) Sarhoş olmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَكِرَ الرَّجُلُ مِنَ الْخَمْرِ سُكْرًا وَسُكُرًا وَسَكْرًا وَسَكَرًا وَسَكَرَانًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ نَقِيضُ صَحَا
اَلسَّكِرُ [es-sekir] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
اَلسَّكْرَانُ [es-sekrân] (عَطْشَانُ [ʹaṯşân] vezninde) Maʹnâ-yı mezbûrdan sıfatlardır, mest ve sarhoş adama denir. Mü΄ennesi سَكِرَةٌ [sekiret]tir, فَرِحَةٌ [feriḩat] gibi ve سَكْرَى [sekrâ]dır, صَرْعَى [ṡarʹâ] gibi ve سَكْرَانَةٌ [sekrânet]tir ki Benû Esed lügatidir. Cemʹi سُكَارَى [sukârâ] gelir sîn’in zammı ve râ’nın fethiyle ve سَكَارَى [sekârâ] gelir sîn’in fethiyle ve سَكْرَى [sekrâ] gelir, عَطْشَى [ʹaṯşâ] vezninde ki mü΄ennes ve cemʹ bir olur.
اَلسَّكْرَانُ [es-sekrân] (sîn’in fethi ve kâf’ın sükûnu ile) Sarhoş olan kimse, mest maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı