Kamus-ı Muhit - الطيب maddesi

اَلطَّابُ [eṯ-ṯâb] (نَابٌ [nâb] vezninde) ve

اَلطِّيبُ [eṯ-ṯîb] (ṯâ’nın kesriyle) ve

اَلطِّيبَةُ [eṯ-ṯîbet] (hâ’yla) ve

اَلتَّطْيَابُ [et-taṯyâb] (تَسْيَارٌ [tesyâr] vezninde) Bir nesne pâkîze ve lezîz ve hoş olmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَابَ الشَّيْءُ يَطِيبُ طَابًا وَطِيبًا طِيبَةً وَتَطْيَابًا إِذَا لَذَّ وَزَكَا

اَلطَّيِّبُ [eṯ-ṯayyib] (سَيِّدٌ [seyyid] vezninde) Be-gâyet hoş ve pâkîze ve gökçek olan nesneye denir; خَبِيثٌ [ḣabîšamp;] mukâbilidir. Ve helâl olan şey΄e ıtlâk olunur; yukâlu: مَالٌ طَيِّبٌ أَيْ حَلاَلٌ Ve

طَيِّبٌ [Ṯayyib] ve

مُطيّبٌ [Muṯayyeb] (مُكَرَّمٌ [mukerrem] vezninde) Peygamber-i ekrem sallallâhu ʹaleyhi ve sellem hazretlerinin iki ferzend-i ercümendleri ismleridir.

Vankulu Lugatı - الطيب maddesi

اَلطَّابُ [eṯ-ṯâb] ve

اَلطَّيْبُ [eṯ-ṯayb] (ṯâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) ve

اَلطَّيِّبُ [eṯ-ṯayyib] Cümlesi lügattır, bir maʹnâya. ʹÖmer b. ʹAbdulʹazîz’in medhinde eyittiler: “مُقَابَلَ الْأَعْرَاقِ بِالطَّابِ” Yaʹnî ʹÖmer b. ʹAbdulʹazîz’in aslı her cihetten gökçektir, yaʹnî ata cihetinden ʹÖmer b. ʹAbdulʹazîz b. Mervân b. el-Ḩakem b. Ebi’l-ʹÂṡ’dır ve ana cihetinden İbn Ummi ʹÂṡim bint ʹÂṡim b. ʹÖmer b. el-Ḣaṯṯâb’dır. Ve مَقُابَلُ الْأَعْرَاقِ[muḵâbelu’l-aʹrâḵ] mîm’in zammı ve bâ’nın fethi [ile] حَسَنُ الْوَجْهِ gibidir. Ve أَعْرَاقٌ [aʹrâḵ] عِرْقٌ [ʹirḵ]ın cemʹidir. Ve بِالطَّابِ [bi’ṯ-ṯâb] مَقُابَلٌ [muḵâbel] kelimesine müteʹallaktır.

اَلطِّيبُ [eṯ-ṯîb] (ṯâ’nın kesriyle) Şol nesnedir ki onu istiʹmâl ederler, gökçek râyihalı olduğu için.

اَلطَّيِّبُ [eṯ-ṯayyib] (ṯâ’nın fethi ve yâ’nın kesriyle ve teşdîdiyle) خَبِيثٌ [ḣabîšamp;]in mukâbilidir, gökçek demek olur.