اَلطَّيْرَةُ [eṯ-ṯayret] (غَيْرَةٌ [ġayret] vezninde) ve
اَلطَّيْرُورَةُ [eṯ-ṯayrûret] (صَيْرُورَةٌ [ṡayrûret] vezninde) Hiffet ve sebük-meşreblik maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: فِيهِ طَيْرَةٌ وَطَيْرُورَةٌ أَيْ خِفَّةٌ وَطَيْشٌ
اَلطِّيَرَةُ [eṯ-ṯiyeret] ve
اَلطِّوَرَةُ [eṯ-ṯiveret] (عِنَبَةٌ [ʹinebet] veznlerinde) Kendisiyle teşe΄΄üm olunan yaramaz fâla denir. Şârih der ki فَأْلٌ [fe΄l] eʹammdır ve طِيَرَةٌ [ṯiyeret] ahasstır ki fâl-ı redîye mahsûstur ve baʹzen fâl-ı nîgûda dahi istiʹmâl olunur. Ve gâhca طِيَرَةٌ [ṯiyeret] cins ve فَأْلٌ [fe΄l] nevʹ mahallinde istiʹmâl olunur; ve minhu’l-hadîsu: “أَصْدَقُ الطِّيَرَةِ الْفَالُ”
اَلطَّيْرَةُ [eṯ-ṯayret] (ṯâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Hiffet maʹnâsınadır, طَيْرُورَةٌ [ṯayrûret] gibi, nitekim mürûr etti.
اَلطِّيَرَةُ [eṯ-ṯiyeret] (ṯâ’nın kesri ve yâ’nın fethiyle عِنَبَةٌ [ʹinebet] vezni üzere) İsmdir, fâl tutmak maʹnâsına. Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ كَانَ يُحِبُّ الْفَأْلَ وَيَكْرَهُ الطِّيَرَةَ” Ve kavluhu taʹâlâ: ﴿اطَّيَّرْنَا بِكَ﴾ (النمل 47) وَأَصْلُهُ تَطَيَّرْنَا فَأُدْغِمَتِ التَّاءُ فِي الطَّاءِ فَاجْتَلَبَتِ الْأَلِفُ لِيَصِحَّ الْإِبْتِدَاءُ بِهَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı