اَلطُّوبَى [eṯ-ṯûbâ] (بُشْرَى [buşrâ] vezninde) طِيبٌ [ṯîb] maʹnâsınadır, yaʹnî masdardır. Aslı طُيْبَى [ṯuybâ] idi, yâ΄ vâv’a kalb olundu. Ve طُوبَى [ṯûbâ] طَيِّبَةٌ [ṯayyibet] lafzından cemʹ olur ki ṯâ’nın fethi ve yâ’nın teşdîdiyledir ve bu nâdirdir. Ve أَطْيَبُ [aṯyeb] kelimesinden mü΄ennes olur. Ve iyilik ve güzellik, hüsnâ maʹnâsınadır. Ve baht ve ʹayş-ı hoş ve hayr ve râhat ve devlet maʹnâsınadır. Ve hîre ve güzîdegî maʹnâsınadır ki muhtârlık ve güzîdelik maʹnâsınadır. Ve
طُوبَى [Ṯûbâ] Cennette bir şecerin ismidir; ʹalâ-kavlin lügat-ı Hindîde طُوبَى [ṯûbâ] cennetin ismidir. Ve yukâlu: طُوبَى لَكَ وَطُوبَاكَ بِالْإِضَافَةِ ʹAlâ-kavlin طُوبَاكَ taʹbîri lahn u hatâdır.
اَلطُّوبَى [eṯ-ṯûbâ] (ṯâ’nın zammı ve bâ’nın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) Ehad maʹnâsına; yukâlu: مَا بِالدَّارِ طُوبَى عَلَى وَزْنِ طُوعَى أَيْ أَحَدٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı