اَلنَّسُوفُ [en-nesûf] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Şol deveye denir ki otladığı otu kökünden koparır ola. Gayr-i kıyâs üzere cemʹi مَنَاسِيفُ [menâsîf]tir, gûyâ ki مِنْسَافٌ [minsâf]ın cemʹidir. Ve
نَسُوفٌ [nesûf] Şol ata denir ki tırnaklarını yukarıdan almayıp yere karîb yaʹnî yere yapıştırır tarzında alarak seğirtir ola, ʹalâ-kavlin dirseklerini kolana çatkın eder ola ki bu dirsekleri birbirine karîb olmakla olur, at kısmında medîhadır; yukâlu: فَرَسٌ نَسُوفُ السُّنْبُكِ إِذَا كَانَ يُدْنِيهِ مِنَ الْأَرْضِ فِي عَدْوِهِ أَوْ يُدْنِي مِرْفَقَيْهِ مِنَ الْحِزَامِ وَإِنَّمَا يَكُونُ ذَلِكَ لِتَقَارُبِ مِرْفَقَيْهِ مَحْمُودٌ Ve pek sarp olarak uzun uzadı yokuşa denir; yukâlu: عَقَبَةٌ نَسُوفٌ أَيْ طَوِيلَةٌ شَاقَّةٌ
اَلنَّسُوفُ [en-nesûf] (nûn’un fethi ve sîn’in zammıyla) Şol devedir ki otu otlarken ağzın mukaddemiyle otu kökünden kopara; yukâlu: بَعِيرٌ نَسُوفٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı