اَلنَّسِيسُ [en-nesîs] (أَزِيزٌ [ezîz] vezninde) Pek açlığa denir; yukâlu: أَخَذَهُ النَّسِيسُ أَيِ الْجُوعُ الشَّدِيدُ Ve insânın nihâyet-i vüsʹ ü tâkâtine denir; tekûlu: بَذَلْتُ فِيهِ نَسِيسِي أَيْ غَايَةَ جُهْدِي Ve cibillet ve tabîʹata denir; yukâlu: كَرِيمُ النَّسِيسِ أَيِ الْخَلِيقَةِ Ve bedende rûh bakiyyesine denir; yukâlu: مَا بَقِيَ إِلاَّ نَسِيسُهُ أَيْ بَقِيَّةُ رُوحِهِ Ve bedende iki damarın her birine denir ki iliği onlar saky eder.
اَلنَّسِيسُ [en-nesîs] (nûn’un fethi ve sîn’in kesri ve meddiyle) Bakiyye-i rûh.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı