اَلنَّفْحَةُ [en-nefḩat] (لَمْحَةٌ [lemḩat] vezninde tâ-i vahdetle) Bir kokam râyiha-i tayyibe denir. Ve bir esim yele denir ki nefs onunla terevvüh eder. Ve istiʹâre cihetiyle şerr ve kerîhede dahi istiʹmâl olunur; نَفْحَةُ الْعَذَابِ [nefḩatu’l-ʹažâb] ondan bir kıtʹa demektir. Mü΄ellif bununla işbu âyet-i kerîmeye işâret eylemiştir: Kâlallâhu taʹâlâ: ﴿وَلَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذَابِ رَبِّكَ﴾ أَيْ قِطْعَةٌ مِنْهُ Ve
نَفْحَةٌ [nefḩat] Hâlis süte ıtlâk olunur.
اَلنَّفْحَةُ [en-nefḩat] Râyiha; yukâlu: لَهُ نَفْحَةٌ طَيِّبَةٌ Ve
نَفْحَةٌ [nefḩat] Kıtʹa maʹnâsına da gelir; yukâlu: نَفْحَةٌ مِنَ الْعَذَابِ أَيْ قِطْعَةٌ مِنْهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı