اَلنَّفْثُ [en-nefšamp;] (nûn’un fethi ve fâ’nın sükûnuyla) تَفْلٌ [tefl] maʹnâsından ekall olarak üfürmek maʹnâsınadır. Bundan üflemek ile taʹbîr olunur, rukye-hvânların üflemesi gibi ki tükürüksüz olur. Ve تَفْلٌ [tefl] azca tükürükle tüf tüf diye üfürmektir ki tüflemek taʹbîr olunur; yukâlu: نَفَثَ الرَّاقِي نَفْثًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي وَهُوَ كَالنَّفْخِ وَأَقَلُّ مِنَ التَّفْلِ Ve
نَفْثُ الشَّيْطَانِ [nefšamp;u’ş-şeytân] Eşʹâr ve gazeliyyâta ıtlâk olunur.
اَلنَّفْثُ [en-nefšamp;] (nûn’un fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Üfürmek gibidir. Ve bu تَفْلٌ [tefl]den ekalldir. Ve تَفْلٌ [tefl] bir nesneye üfürmektir, bir mikdâr ağız yarıyla; yukâlu: نَفَثَ الرَّاقِي يَنْفُثُ وَيَنْفِثُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي Yaʹnî “Efsûn okuyan kimse üfürdü” demek olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı