Kamus-ı Muhit - الهيبان maddesi

اَلْهَيَّبَانُ [el-heyyebân] (yâ-yı müşeddede ile) Nâstan havf ve hazer üzere olan kişiye denir ki zikr olundu. Ve fî-zâtihi korkak cebân ve her nesneden havf ve vehm eden kimseye denir. Ve keçi tekesine denir, تَيْسٌ [teys] gibi. Ve cüst ve hafîf ve çâlâk olan insân ve hayvâna denir. Ve çobana denir. Ve toprağa denir. Ve devenin ağızında müctemiʹ olan köpüğe denir. Ve

هَيَّبَانُ [Heyyebân] Ashâbdan Eslemiyyu’l-kabîle bir zât ismidir. Yâ’nın tahfîfiyle de zebân-zeddir. Ve gâhî هَيَّفَانُ [Heyyefân] ʹunvânında tekellüm ederler.

اَلْهَائِبُ [el-hâ΄ib] ve

اَلْهَيُوبُ [el-heyûb] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) ve

اَلْهَيَّابُ [el-heyyâb] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) ve

اَلْهَيِّبُ [el-heyyib] (سَيِّدٌ [seyyid] vezninde) ve

اَلْهَيْبَانُ [el-heybân] (سَلْمَانُ [selmân] vezninde) ve

اَلْهَيِّبَانُ [el-heyyibân] (yâ-yı müşeddedenin kesri ve fethiyle) ve

اَلْهَيَّابَةُ [el-heyyâbet] (teşdîd-i yâ’yla عَلاَّمَةٌ [ʹallâmet] vezninde) Şol kişiye denir ki cebân ve zaʹîfü’n-nefs olmakla dâ΄imâ nâstan havf ve hazer eder ola.

Vankulu Lugatı - الهيبان maddesi

اَلْهَيَّبَانُ [el-heyyebân] (hâ’nın fethi ve yâ’nın fethi ve teşdîdiyle) Ürkek ve hafîf maʹnâsına gelir, kezâ fî baʹzi nusahi’ṡ-Ṡiḩâḩ.

اَلْهَيُوبَةُ [el-heyûbet] (hâ’nın fethi ve yâ’nın zammıyla) ve

اَلْهَيَّابُ [el-heyyâb] (hâ’nın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle) ve

اَلْهَيَّابَةُ [el-heyyâbet] (ʹalâ-vezni اَلْعَلَّامَة [el-ʹallâmet]) ve

اَلْهَيِّبَانُ [el-heyyibân] (hâ’nın fethi ve yâ’nın kesri ve teşdîdiyle) Korkak kimsedir, cebân ve müteheyyib gibi.