اَلذَّبِيحُ [ež-žebîḩ] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Boğazlanmış hayvân, مَذْبُوحٌ [mežbûḩ] maʹnâsınadır; faʹîl bi-maʹnâ mefʹûldür. Ve galebe-i ismiyyeti mü΄ennesinde hâ΄ idhâlini mûcib olmuştur. Ve hacc-ı şerîfte ve kurbân bayramında kurbân eylemeğe salâhiyyeti olan hayvâna denir ki bıçağa gelir hayvân taʹbîr olunur. Ve
ذَبِيحٌ [Žebîḩ] İsmâʹîl ʹalâ-nebiyyinâ ve ʹaleyhi’s-selâm hazretlerinin lakablarıdır. Kıssaları maʹlûmdur: “أَنَا ابْنُ الذَّبِيحَيْنِ” hadîsinde biri müşârün΄ileyh ve birisi Hazret-i Resûl-i ekrem’in pederleri ʹAbdullâh b. ʹAbdulmuṯṯalib cenâblarıdır. ʹAbdulmuṯṯalib’in evlâd-ı zükûru olmamakla on nefere bâlig oldukta birini kurbân eylemek üzere nezr ve ʹahd eylemişti. Baʹdehu evlâd-ı matlûbeye nâ΄il olup onuncusu ʹAbdullâh olmakla nezrine vefâ eylemek cihetiyle zebh murâd eyledikte baʹzı ʹukalâ delâletiyle onar deve ile kurʹa edip onuncu defʹada deve olmak üzere zuhûr eylemekle fidâ tarîkiyle yüz deve kurbân eyledi. Bu mülâbese ile ona dahi Žebîḩ ıtlâk olundu.
اَلذَّبِيحُ [ež-žebîḩ] (ež-žebîḩ] (žâl’ın fethi ve bâ’nın kesri ve meddiyle) Boğazlanmış.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı