اَلسَّحْفُ [es-saḩf] (sîn’in fethi ve ḩâ-yı mühmelenin sükûnuyla) Postekinin yüzünden bütün kılları ve tüyleri yolup gidermek maʹnâsınadır; yukâlu: سَحَفَ الشَّعْرَ عَنِ الْجِلْدِ سَحْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا كَشَطَهُ حَتَّى لَمْ يَبْقَ مِنْهُ شَيْءٌ Ve zebîhanın sırtından yağını sıyırıp soymak maʹnâsınadır; yukâlu: سَحَفَ الشَّحْمَ عَنْ ظَهْرِ الدَّابَّةِ إِذَا قَشَرَهُ Ve yakmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَحَفَ الشَّيْءَ إِذَا أَحْرَقَهُ Ve hayvân dilediği kadar ʹalef yemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: سَحَفَتِ الْإِبِلُ إِذَا أَكَلَتْ مَا شَاءَتْ Ve yel havâ yüzünden bulutu sıyırıp götürmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: سَحَفَتِ الرِّيحُ السَّحَابَ إِذَا ذَهَبَتْ بِهِ Ve tırâş eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: سَحَفَ رَأْسَهُ إِذَا حَلَقَهُ Ve ağaçların özdeklerinde olan iri budak düğmelerini izâle için yakmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: سَحَفَ النَّخْلَةَ وَغَيْرَهَا إِذَا أَحْرَقَهَا
اَلسَّحْفُ [es-saḩf] (sîn’in fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla) Davarın arkasından yağın soymaktır; tekûlu: سَحَفْتُ الشَّحْمَ عَنْ ظَهْرِ الشَّاةِ سَحْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا قَشَرْتَهُ مِنْ كَثْرَتِهِ ثُمَّ شَوَيْتَهُ Ve
سَحْفٌ [saḩf] Tırâş etmeğe dahi derler; yukâlu: سَحَفَ رَأْسَهُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ أَيْضًا Ve Ṡurâḩ’ta bâb-ı evvele işâret olunmuştur, sehvdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı