اَلسُّبْرُوتُ [es-subrût] (زُنْبُورٌ [zunbûr] vezninde) Aslâ nebât eseri olmayan kır yere denir; أَرْضٌ قَفْرٌ maʹnâsına; yukâlu: أَرْضٌ سُبْرُوتٌ أَيْ قَفْرٌ لاَ نَبَاتَ فِيهِ Ve kavluhum: أَرْضٌ سَبَارِيتُ مِنْ بَابِ ثَوْبٌ أَخْلاَقٌ Gûyâ ki o yerden her cüz΄ iʹtibâr olunmuştur. Ve pek az ve kemter nesneye denir ki bir işe yarayıp ve bir yer tutmaz olur; yukâlu: مَالٌ سُبْرُوتٌ أَيْ قَلِيلٌ تَافِهٌ Ve fakîr ve gedâya denir; yukâlu: رَجُلٌ سُبْرُوتٌ أَيْ فَقِيرٌ Ve sâde-rû oğlana denir. Cemʹi سَبَارِيتُ [sebârît] gelir, ve سُبَارَى [subârâ] gelir, ve bu nevâdirdendir.
اَلسُّبْرُوتُ [es-subrût] (sîn’in zammıyla ve bâ’nın sükûnu ve râ’nın zammıyla) Sahrâ-i hâlî, قَفْرٌ [ḵâfr] maʹnâsına ki قَفْرٌ [ḵafr] ḵâf’la ve fâ ile ıssız demektir. Ve
سُبْرُوتٌ [subrût] Şey-i kalîle dahi derler. Ve
سُبْرُوتٌ [subrût] Fakîre de derler; yukâlu: رَجُلٌ سُبْرُوتٌ وَامْرَأَةٌ سُبْرُوتَةٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı