اَلسَّبَبُ [es-sebeb] (fethateynle) İpe ve urgana denir, حَبْلٌ [ḩabl] maʹnâsına. Ve bir nesneye tavassul eylemeğe vesîle ve âlet olan şey΄e ıtlâk olunur, tekûlu: جَعَلْتُ فُلاَنًا لِي سَبَبًا إِلَى فُلاَنٍ أَيْ وُصْلَةً وَذَرِيعَةً Ve ʹalâka-i rahim ü karâbete ıtlâk olunur, meselâ izdivâc hâleti ki onun ʹalâkasıyla karâbet hâsıl olur, niteki neseb vilâdetle hâsıl olur. Ve
سَبَبٌ [sebeb] ʹArûziyyûn ıstılâhında mukattaʹât-ı şiʹrden iki nevʹ üzeredir: sebeb-i hafîf ve sebeb-i sakîldir. Sebeb-i hafîf bir müteharrik ile bir sâkinden ʹibârettir. Ve sebeb-i sakîl iki harf-i müteharrikten ʹibârettir. Ve
سَبَبٌ [sebeb] Hayât maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: قَطَعَ اللهُ السَّبَبَ أَيِ الْحَيَاةَ
اَلسَّبَبُ [es-sebeb] (fethateynle) İp, habl maʹnâsına. Ve her şey΄ ki onunla bir nesneye ulaşılır, ona سَبَبٌ [sebeb] derler. Ve karâbet ʹalâkasına dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı