اَلشَّذَا [eş-şežâ] (عَصَا [ʹaṡâ] vezninde) Bir şecer ismidir ki ondan misvâk ittihâz olunur. Ve uyuzluğa denir; yukâlu: أَخَذَهُ الشَّذَا أَيِ الْجَرَبُ Ve tuza denir, milh maʹnâsına. Ve râyihanın pek itiliğine ve tîzliğine denir. Şârih der ki tîz râyihada dahi istiʹmâl olunur. Ve bir gûne sefîne ismidir. Ve it sineğine denir, ذُبَابُ الْكَلْبِ [žubâbu’l-kelb] maʹnâsına, ʹalâ-kavlin mutlakan sineğe denir. Ve renc ve ezâ maʹnâsınadır; tekûlu: لَقِيتُ مِنْهُ الشَّذَا أَيِ الْأَذَى Ve
شَذَا [Şežâ] Baṡra kazâsında bir karye adıdır; Aḩmed b. Naṡr eş-Şežâ΄î el-Muḵrî ve Ebu’ṯ-Ṯayyib Muḩammed b. Aḩmed eş-Şežâ΄î el-Kâtib oradandır. Ve
شَذَا [şežâ] Ağaç pârelerine denir; yukâlu: شَذَا الْعُودِ أَيْ كِسَرُهُ Şârih der ki شَذَاةٌ [şežât] müfredidir.
اَلشَّذَا [eş-şežâ] (şîn’in fethi ve žâl-ı muʹcemeden sonra elifin kasrıyla) Ezâ ve şerr maʹnâsına gelir. Ve
شَذَى [şežâ] Kelb sineğine dahi derler, ذُبَابُ الْكَلْبِ maʹnâsına. Ve mezbûr eksere binâ΄en كَلْبٌ [kelb]e izâfet olunmuştur, zîrâ ki gâh olur âhar hayvân üzerine dahi konar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı