اَلشَّذَاةُ [eş-şežât] (حَصَاةٌ [ḩaṡât] vezninde) Bedende kalan kuvvet bakiyyesine denir. Ve eski ve yeprik nesneye denir. Baʹzı nüshada اَلسَّيِّءُ الْخُلُقِ ʹunvânında olmakla bed-hûy adama demek olur.
اَلشَّذَاةُ [eş-şežât] (vezn-i mezbûr üzere) Vâhidi, zikr olunan sineklerin biri maʹnâsına. Ve
شَذَا [şežâ] Açlığa dahi derler, cûʹ maʹnâsına Ḣalîl rivâyeti üzere; yukâlu: ضَرِمَ شَذَاهُ إِذَا اشْتَدَّ جُوعُهُ Ve
شَذَا [şežâ] Tuza dahi derler, مِلْحٌ [milḩ] maʹnâsına. Ve
شَذَا [şežâ] Râyiha hiddet üzere olmağa dahi derler. Ve
شَذَا [şežâ] Bakiye-i kuvvet ve şiddet maʹnâsına dahi gelir. Kâle’r-râciz fî şiʹrihi: “فَاطِمُ رُدِّي لِي شَذًا مِنْ نَفْسِي || وَمَا صَرِيمُ الْأَمْرِ مِثْلُ اللَّبْسِ” Ve gemi cinsinden bir nevʹe dahi derler. Ve
شَذَاةٌ [şežât] Vâhidi, zikr olunan gemilerden biri maʹnâsına. Ve
شَذَى [Şežâ] Miske derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı