Kamus-ı Muhit - الشكاة maddesi

اَلشَّكْوُ [eş-şekv] (şîn’in fethiyle) ve

اَلشَّكْوَى [eş-şekvâ] (حَلْوَى [ḩalvâ] vezninde) ve

اَلشَّكْوَاءُ [eş-şekvâ΄] (medd ile) ve

اَلشَّكَاةُ [eş-şekât] (حَصَاةٌ [ḩaṡât] vezninde) ve

اَلشَّكَاءُ [eş-şekâ΄] (عَطَاءٌ [ʹaṯâ΄] vezninde) Hastalığa denir, مَرَضٌ [maraḋ] maʹnâsına. Ve

شَكْوٌ [şekv] ve

شَكَاةٌ [şekât] ve

شَكْوَى [şekvâ] Masdar olur, bir adamı maraz derd-nâk eylemek maʹnâsına; yukâlu: شَكَاهُ الْمَرَضُ شَكْوًا وَشَكَاةً وَشَكْوَى

اَلشَّكْوَى [eş-şekvâ] (şîn’in fethi ve elifin kasrıyla ve tenvînle de câ΄izdir) ve

اَلشِّكَاةُ [eş-şikât] (şîn’in kesriyle) ve

اَلشَّكَاوَةُ [eş-şekâvet] (şîn’in fethiyle) ve

اَلشَّكِيَّةُ [eş-şekiyyet] (غَنِيَّةٌ [ġaniyyet] vezninde) ve

اَلشِّكَايَةُ [eş-şikâyet] (حِكَايَةٌ [ḩikâyet] vezninde) Bir kimse zaʹf-ı hâlini ihbâr eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: شَكَا أَمْرَهُ إِلَى اللهِ يَشْكُو شَكْوًى وَشِكَاةً وَشَكَاوَةً وَشَكِيَّةً وَشِكَايَةً إِذَا أَخْبَرَهُ بِضَعْفِ حَالِهِve yukâlu: شَكَا فُلَانًا عَنْهُ إِذَا أَخْبَرَهُ بِسُوءِ فِعْلِهِ بِهِ Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre bu mâddenin aslı zikri âtî شَكْوَةٌ [şekvet] dedikleri su kabının ağzını açmak maʹnâsına olmakla izhâr-ı bešamp;šamp; ü hüzn ve ihbâr-ı zaʹf-ı hâl maʹnâsında müsteʹârdır.

Vankulu Lugatı - الشكاة maddesi

اَلشَّكَاةُ [eş-şekât] (şîn’in fethi ve kâf’ın tahfîfiyle) Bi-maʹnâhu kezâlik; tekûlu: شَكَوْتُ فُلَانًا أَشْكُوهُ شَكْوًا وَشِكَايَةً وَشَكِيَّةً وَشَكَاةً إِذَا أَخْبَرْتَ عَنْهُ بِسُوءِ فِعْلِهِ بِكَ