اَلطَّحْوُ [eṯ-ṯaḩv] (دَحْوٌ [daḩv] vezninde) Döşeyip yaymak maʹnâsınadır; yukâlu: طَحَاهُ يَطْحَاهُ طَحْوًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا بَسَطَهُ Ve döşenip yayılmak maʹnâsına lâzım olur; yukâlu: طَحَا الشَّيْءُ إِذَا انْبَسَطَ Ve yan üzere uzanıp yatmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَحَا الرَّجُلُ إِذَا اضْطَجَعَ Ve bir yere gitmek maʹnâsınadır; yukâlu: طَحَا زَيْدٌ إِذَا ذَهَبَ فِي الْأَرْضِ Ve bu maʹnâda bâ΄ harfiyle müteʹaddî olur; yukâlu: طَحَا بِهِ قَلْبُهُ أَيْ ذَهَبَ بِهِ فِي كُلِّ شَيْءٍ Yaʹnî “Hâtıra-i kalbi onu bir yerde karâr-gîr eylemeyip oradan oraya nakl ve muztarib eyledi.” Ve
طَحْوٌ [ṯaḩv] Baʹîd olmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَحَا الرَّجُلُ طَحْوًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا بَعُدَ Ve helâk olmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَحَا الرَّجُلُ إِذَا هَلَكَ Ve bir adamı yüzü üzere yıkmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَحَا فُلَانٌ إِذَا أَلْقَى إِنْسَانًا عَلَى وَجْهِهِ
اَلطَّحْوُ [eṯ-ṯaḩv] (ṯâ’nın fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla) Düşmek; tekûlu: طَحَوْتُهُ مِثْلُ دَحَوْتُهُ إِذَا بَسَطْتَهُ Ve yer yüzünde gitmeğe dahi derler; yukâlu: طَحَا الرَّجُلُ إِذَا ذَهَبَ فِي الْأَرْضِ وَيُقَالُ مَا أَدْرِي أَيْنَ طَحَا وَيُقَالُ طَحَا بِهِ قَلْبُهُ إِذَا ذَهَبَ بِهِ فِي كُلِّ شَيْءٍ Yaʹnî kalbi bir yerde karâr etmese.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı