اَلطَّائِفَةُ [eṯ-ṯâ΄ifet] Bir nesnenin bir bölüğüne ve bir kıtʹasına denir, ʹalâ-kavlin maʹdûd nesneden vâhid ve mâ-fevk vâhide ve ʹalâ-re΄yin bine kadar yâhûd binden ekalli iki yâhûd bir neferdir. Ve kavl-i ahîre göre nefs-i insânî murâd olur. Kâle’l-mu΄ellif fi’l-Baṡâ΄ir kavluhu taʹâlâ: ﴿وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴾ Kâle İbn ʹAbbâs اَلطَّائِفَةُ اَلْوَاحِدُ فَمَا فَوْقَهُ فَمَنْ أَوْقَعَ الطَّائِفَةَ عَلَى الْوَاحِدِ يُرِيدُ النَّفْسَ وَقَالَ مُجَاهِدٌ اَلطَّائِفَةُ اَلْوَاحِدُ إِلَى الْأَلْفِ وَقَالَ عَطَاءٌ أَقَلُّهَا رَجُلاَنِ وَرَجُلٌ Şârihin beyânına göre ibtidâ nufûs-ı insânîye yaʹnî nâstan bir cemâʹate طَائِفَةٌ [ṯâ΄ifet] ıtlâk olundu ki tenhâ yerleri havf eylemeyip seyr ve deverân şânından ola. Bu cihetle vâhide dahi ıtlâk olunur ki ciger-dâr olduğundan muktedir olur. Baʹdehu bi-mertebeteyni vechiyle sâ΄ir eşyâdan dahi bir bölüğe ıtlâk olundu.
اَلطَّائِفَةُ [eṯ-ṯâ΄ifet] (kezâlik yâ’nın kesriyle) Bir nesnenin bir pâresine derler. Ve Bârî taʹâlânın: ﴿وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴾ (النور، 2) dediği kavl-i şerîfinde طَائِفَةٌ [ṯâ΄ifet]i İbn ʹAbbâs vâhid ve mâ-fevka vâhid ile tefsîr etti.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı