Kamus-ı Muhit - العن maddesi

اَلْعَنُّ [el-ʹann] (ʹayn’ın fethi ve nûn’un teşdîdiyle) ve

اَلْعَنَنُ [el-ʹanen] (fethateynle) ve

اَلْعُنُونُ [el-ʹunûn] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Bir adamın önüne arkuru bir iş zuhûr eylemek maʹnâsınadır; meselâ bir işte müştagil iken nâgehânî bir iş dahi açılmak gibi; yukâlu: عَنَّ لَهُ الشَّيْءُ عَنًّا وَعَنَنًا وَعُنُونًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا ظَهَرَ أَمَامَهُ وَاعْتَرَضَ Ve

عَنَنٌ [ʹanen] (fethateynle) Maʹnâ-yı mezbûrdan ism olur. Ve

عَنٌّ [ʹann] (teşdîd-i nûn’la) Bir kimse hakkında عِنِّينٌ [ʹinnîn] olmasıyla hükm olunmak yâhûd sihr ile bağlı olmak maʹnâsınadır; yukâlu: عُنَّ فُلَانٌ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا حَكَمَ الْقَاضِي عَلَيْهِ بِالْعَنَانَةَ أَوْ مُنِعَ عَنِ الْمَرْأَةِ بِالسِّحْرِ Bundan ism عُنَّةٌ [ʹunnet]tir ʹayn’ın zammıyla. Ve mektûba ʹunvân yazmak maʹnâsınadır; yukâlu: عَنَّ الْكِتَابَ إِذَا كَتَبَ عُنْوَانَهُ Ve atın uyanına dizgin geçirmek maʹnâsınadır; tekûlu: عَنَنْتُ اللِّجَامَ إِذَا جَعَلْتَ لَهُ عِنَانًا Ve dizgini çekmekle atı alıkomak maʹnâsınadır; tekûlu: عَنَنْتُ الْفَرَسَ إِذَا حَبَسْتَهُ بِالْعِنَانِ Ve sövmek maʹnâsınadır; tekûlu: عَنَنْتُ فُلَانًا إِذَا سَبَبْتَهُ

Vankulu Lugatı - العن maddesi

اَلْعَنُّ [el-ʹann] (ʹayn’ın fethi ve nûn’un teşdîdiyle) Atı çılbırıyla menʹ etmek; tekûlu: عَنَنْتُ الْفَرَسَ إِذَا حَبَسْتَهُ بِعِنَانِهِ Ve

عَنٌّ [ʹann] Bir kitâbı âhar kitâbla mukâbele etmeğe dahi derler; tekûlu: عَنَنْتُ الْكِتَابَ لِكَذَا إِذَا عَرَضْتَهُ لَهُ وَصَرَفْتَهُ إِلَيْهِ