اَلْعِيدُ [el-ʹîd] (ʹayn’ın kesriyle) Bir adama muʹtâd ve me΄lûf olan şey΄e denir ki gider gider yine gelir, hemm ve maraz ve hüzn ve sâ΄ir halât gibi. Ve cemʹiyyet-i nâs olan yevm-i maʹrûfa denir ki bayram taʹbîr olunur. Senede iki kerre ederiz: biri baʹde’s-savm ki ʹarefesi ʹörfîdir ve biri udhiyyedir ki ʹarefesi şerʹîdir; عَوْدَةٌ [ʹavdet]ten yâhûd عَادَةٌ [ʹâdet]ten me΄hûzdur. Şârihin beyânına göre cemʹi أَعْيَادٌ [aʹyâd]dır, haşeb maʹnâsına olan عُودٌ [ʹûd]un cemʹine mültebis olmamak için yâ’ya ibdâl olundu. Ve
عِيدٌ [ʹîd] Dağ eşcârından bir şecer adıdır. Ve bir maʹrûf erkek devenin ismidir, نَجَائِبُ عِيدِيَّةٌ onun neslindendir yâhûd ʹÎdî b. Nedeġî b. Mehre b. Ceydân yâhûd ʹÂd b. ʹÂd yâhûd ʹÂdî b. ʹÂdî nâm kimseye yâhûd Benû ʹÎd b. el-ʹÂmirî cemâʹatine mensûblardır.
اَلْعِيدُ [el-ʹîd] (ʹayn’ın kesriyle) Şol nesnedir ki sana muʹtâd ola, eger gussadır ve eger gayrıdır. Ve
عِيدٌ [ʹîd] Bayrama dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı