الْفَقْءُ [el-faḵ΄] (fâ’nın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) ve
الْفُقْأَةُ [el-fuḵ΄et] (جُرْعَةٌ [curʹat] vezninde) ve
الْفُقَأَةُ [el-fuḵa΄et] (fâ’nın zammıyla هُمَزَةٌ [humezet] vezninde) ve
الْفَقَأَةُ [el-feḵa΄et] (fetehatla) ve
الْفَاقِيَاءُ [el-fâḵiyâ΄] (ḵâf’ın kesriyle) سَابِيَاءُ [sâbiyâ΄] maʹnâsınadır ki ʹavrette oğlan yatağı dedikleri deridir ki yeni tevellüd eden veledin başında çıkıp veledin başından şakk ederler yâhûd bir yufka deridir ki veledin burnu üstünde olur, eğer bertaraf eylemeseler veled bunalıp helâk olur. Ebe kadınlar “Çocuk nikâblı doğdu!” diye iş yaparlar. Ve
فَقْءٌ [faḵ΄] (fâ’nın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Hılkî oyma çukura denir ki taşlarda ve kayalarda ve baʹzı pek yerlerde olup onda su müctemiʹ olur, Türkîde kak taʹbîr olunur. Ve
فَقْءٌ [Faḵ΄] Bir mevziʹ adıdır. Ve
الْفَقْآى [el-faḵ΄â] (سَكْرَى [sekrâ] vezninde) Şol nâkadır ki حَقْوَةٌ [ḩaḵvet] ʹilletine uğramış ola. Ve حَقْوَةٌ [ḩaḵvet] deveye mahsûs bir ʹillettir ki isâbet eden deve bevl ve baʹrdan munkatıʹ olur ve gâh olur ki lahm ve ʹurûku müntefih olup yarılır ve bazen şiddet-i intifâhından işkembesi yerinden kopar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı