اَلْكَدْحُ [el-kedḩ] (مَدْحٌ [medḩ] vezninde) Bir kimse emek çekip kendi nefsi için saʹy ve gûşişle bir iş işlemek maʹnâsınadır; yukâlu: كَدَحَ فِي الْعَمَلِ كَدْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا سَعَى وَعَمِلَ لِنَفْسِهِ خَيْرًا أَوْ شَرًّا وَكَدَّ Ve tırmalamak maʹnâsınadır; yukâlu: كَدَحَ وَجْهَهُ إِذَا خَدَشَ ʹİnde’l-baʹz bir kimsenin cemâline şeyn ve ʹayb verecek bir nesne eylemek, ʹalâ-kavlin darbe ile yâhûd sâ΄ir nesne ile ifsâd eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: كَدَحَ وَجْهَهُ إِذَا عَمِلَ بِهِ مَا يَشِينُهُ أَوْ أَفْسَدَهُ Ve kesb ü kâr eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: كَدَحَ لِعِيَالِهِ إِذَا كَسَبَ Ve tarak ile saçı birbirinden ayırmak maʹnâsınadır; yukâlu: كَدَحَ رَأْسَهُ بِالْمُشْطِ إِذَا فَرَّجَ شَعْرَهُ Ve
كَدْحٌ [kedḩ] Tırmalamaktan peydâ olan tırnak yarasına denir ki tırmık taʹbîr olunur ve bu tesmiye bi’l-masdardır; yukâlu: بِهِ كَدْحٌ أَيْ خَدَشٌ Cemʹi كُدُوحٌ [kudûḩ] gelir.
اَلْكَدْحُ [el-kedḩ] (kâf’ın fethi ve žâl’ın sükûnuyla) İş işlemek. Ve sürʹatle yürümek. Ve tırmalamak. Ve kesb etmek; yukâlu: هُوَ يَكْدَحُ فِي كَذَا أَيْ يَكُدُّ Ve kavluhu taʹâlâ: ﴿إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ﴾ (الإنشقاق 6) أَيْ تَسْعَى ve yukâlu eyzan: أَصَابَهُ شَيْءٌ فَكَدَحَ وَجْهَهُ ve yukâlu: هُوَ يَكْدَحُ لِعِيَالِهِ أَيْ يَكْسِبُ ve
كَدْحٌ [kedḩ] Tırmık maʹnâsına da gelir; yukâlu: بِهِ كَدْحٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı