Kamus-ı Muhit - اللقى maddesi

اَللَّقَى [el-leḵâ] (فَتًى [fetâ] vezninde) ve

اَلْمُلْقَى [el-mulḵâ] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) ve

اَلْمُلَقَّى [el-mulaḵḵâ] (مُعَظَّمٌ [muʹażżam] vezninde) ve

اَلْمَلْقِيُّ [el-melḵiyy] (مَرْمِيٌّ [mermiyy] vezninde) ve

اَللَّقَّاءُ [el-laḵḵâ΄] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Bunların cümlesi hayrda ve şerde müstaʹmellerdir, lâkin şerrde istiʹmâlleri ekserdir, yaʹnî bunlar hayra yâhûd dâ΄imâ şerre kavuşup ve kendisine dâ΄imâ şerr ve kerîhe tesâdüf eden adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ لَقًى وَمُلْقًى وَمُلَقًّى وَمَلْقِيٌّ وَلَقَّاءٌ فِي الْخَيْرِ وَالشَّرِّ وَهُوَ أَكْثَرُ Ve fi’l-Esâs: فُلَانٌ مُلْقًى أَيْ مُمْتَحَنٌ لَا يَزَالُ يَلْقَاهُ مَكْرُوهٌ

اَللِّقَاءُ [el-liḵâ΄] (ḵâf’la كِتَابٌ [kitâb] vezninde) ve

اَللِّقَائَةُ [el-liḵâ΄et] ve

اَللِّقَايَةُ [el-liḵâyet] (كِتَابَةٌ [kitâbet] veznlerinde) ve

اَللِّقِيُّ [el-liḵiyy] (kesreteynle) ve

اَللِّقْيَانُ [el-liḵyân] ve

اَللِّقْيَانَةُ [el-liḵyânet] (lâm’ların kesriyle) ve

اَللُّقِيُّ [el-luḵiyy] (صُلِيٌّ [ṡuliyy] vezninde) ve

اَللُّقْيَانُ [el-luḵyân] (lâm’ın zammıyla) ve

اَللُّقْيَةُ [el-luḵyet] (غُرْفَةٌ [ġurfet] vezninde) ve

اَللُّقَى [el-luḵâ] (lâm’ın zammıyla هُدَى [hudâ] vezninde) ve

اَللَّقَاءَةُ [el-leḵâ΄et] (سَمَاحَةٌ [semâḩat] vezninde) Bir adama karşı râst gelip kavuşup görmek maʹnâsınadır ki buluşmak taʹbîr olunur; yukâlu: لَقِيَهُ لِقَاءً وَلِقَاءَةً وَلِقَايَةً وَلِقِيًّا وَلِقْيَانًا وَلِقْيَانَةً وَلُقِيًّا وَلُقْيَانًا وَلُقْيَةً وَلُقًى وَلَقَاءَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا رَآهُ Ve şârihin Mufredât-ı Râġib’den beyânına göre mukâbeletu’ş-şey΄ ve müsâdefetuhu maʹnâsına mevzûʹ olmakla bir nesneye karşı râst gelip görmek maʹnâsınadır. Ve baʹzen bu mefhûm ikiye tahlîl olunur ki yalnız karşı râst gelmek maʹnâsına olur ve yalnız görmek maʹnâsına olur. Burada mü΄ellif şıkk-ı sânî ile tefsîr eyledi.

Vankulu Lugatı - اللقى maddesi

اَللُّقَى [el-luḵâ] (lâm’ın zammı ve elifin kasrıyla) Bi-maʹnâhu.