اَللَّفْظُ [el-lafż] (lâm’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi atmak maʹnâsınadır; yukâlu: لَظَفَهُ وَلَفِظَهُ وَبِهِ لَفْظًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالرَّابِعِ إِذَا رَمَاهُ Ve söz söylemek maʹnâsına müstaʹmeldir ki gûyâ sözü ağızdan atar; yukâlu: لَفَظَ بِالْكَلاَمِ إِذَا نَطَقَ بِهِ Ve ölmek maʹnâsına müstaʹmeldir, gûyâ ki rûhunu remy eder; yukâlu: لَفَظَ فُلاَنٌ إِذَا مَاتَ ve yekûlûne جَاءَ وَقَدْ لَفَظَ لِجَامَهُ أَيْ مَجْهُودًا عَطَشًا وَإِعْيَاءً Yaʹnî “Susuz ve yorgun ve fürû-mânde olduğu hâlde geldi” diyecek mahalde îrâd olunur.
اَللَّفْظُ [el-lefż] (lâm’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi ağızdan atmaktır; yukâlu: لَفَظْتُ الشَّيْءَ مِنْ فَمِي أَلْفِظُهُ لَفْظًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا رَمَيْتَهُ Ve
لَفْظٌ [lefż] Tekellüm maʹnâsına da gelir; yukâlu: لَفَظْتُ بِالْكَلَامِ إِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ Ve
لَفْظٌ [lefż] مَلْفُوظٌ [melfûż] maʹnâsına dahi gelir, aslında masdardır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı