اَلْمَثْنَاةُ [el-mešamp;nât] (mîm’in fethi ve kesriyle) Yün ve kıl makûlesinden bükülmüş ipe denir. Ve kitâbullâhın gayrı kitâbdan istiktâb ve istinsâh olunmuş kelâma denir, gûyâ ki kitâbullâhtan istiktâb olunan mebde΄ ve bu مَثْنَاةٌ [mešamp;nât] iʹtibâr olunur. Ve ʹinde’l-baʹz şol düzmece kitâba denir ki Mûsâ ʹalâ-nebiyyinâ ve ʹaleyhi’s-selâmdan sonra ahbârını İsrâ΄îl beynlerinde ʹindlerinden vazʹ ve tertîb edip dil-hâhları üzere diledikleri nesneyi tahlîl ve tahrîm eylediler. ʹAlâ-kavlin gınâ΄ ve tarab ve nagmeye ıtlâk olunur yâhûd Fârisîde dü-beytî dedikleri şiʹrden ʹibârettir ki hâlen mesnevî taʹbîr olunur. Kâle’ş-şârih ve minhu hadîsu İbn ʹÖmer radıyallâhu ʹanhu: “وَمِنْ أَشْرَاطِ السَّاعَةِ أَنْ يُقْرَأَ فِيمَا بَيْنَهُمْ بِالْمَثْنَاةِ لَيْسَ أَحَدٌ يُغَيِّرُهَا”
اَلْمَثْنَاةُ [el-mešamp;nât] (mîm’in fethi ve šamp;â’nın sükûnuyla) Şol şiʹrdir ki lisân-ı Fârisîde ona dû-beytî derler. Ve fi’l-hadîsi: “مِنْ أَشْرَاطِ السَّاعَةِ أَنْ تُوضَعَ الْأَخْيَارُ وَتُرْفَعَ الْأَشْرَارُ وَأَنْ تُقْرَأَ الْمَثْنَاةُ عَلَى رُؤُوسِ النَّاسِ فَلَا تُغَيَّرُ” ki bu hadîs-i şerîfte مَثْنَاةٌ [mešamp;nât] ile murâd dû-beytî dedikleri şiʹrdir demişlerdir. Ve Ebû ʹUbeyd eyitti: Bu hadîs-i şerîfin te΄vîlinde zikr olunandan gayrı maʹnâ beyân olunmak gerektir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı