اَلنَّسَمَةُ [en-nesemet] (fetehâtla) نَسَمٌ [nesem] ile maʹnâ-yı evvelde mürâdiftir ki rûhun nefeslenmesinden ʹibârettir; yukâlu: نَسَمُ الرُّوحِ وَنَسَمَتُهُ أَيْ نَفَسُهُ Ve insâna denir; cemʹi نَسَمٌ [nesem] gelir hâ’sız ve نَسَمَاتٌ [nesemât] gelir fetehâtla. Şârih der ki نَسَمٌ [nesem] ve نَسَمَةٌ [nesemet] nefes-i rûh maʹnâsına olup baʹdehu nefs ve rûh ve zât maʹnâsında istiʹmâl olundu. Bu mülâbese ile insâna dahi ıtlâk olundu; yukâlu: وَاللهُ بَارِئُ النَّسَمَةِ وَالنَّسَمَاتِ أَيْ نَفَسِ الرُّوحِ أَوِ النُّفُوسِ أَوِ الْإِنْسَانِ Ve
نَسَمَةٌ [nesemet] Memlûk ve memlûkeye ıtlâk olunur; yukâlu: أَعْتَقَ نَسَمَةً أَيْ مَمْلُوكًا أَوْ مَمْلُوكَةً Ve
نَسَمَةٌ [nesemet] Pek pek solumağa denir ki zîk-ı nefesten münbaʹis olur ki ʹillettir; yukâlu: أَصَابَهُ نَسَمَةٌ أَيْ رَبْوٌ
اَلنَّسَمَةُ [en-nesemet] (fethateynle) Nefestir.Ve nefesi almada solumaktır. Ve fi’l-hadîs: “تَنَكَّبُوا الْغُبَارَ فَمِنْهُ تَكُونُ النَّسَمَةُ” Yaʹnî tozdan ictinâb edin ki نَسَمَةٌ [nesemet] marazı tozdan hâsıl olur. Ve
نَسَمَةٌ [nesemet] İnsâna dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı