اَلْوِرَاطُ [el-virâṯ] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde ki) Sadaka yaʹnî zekât-ı sevâyim husûsunda vârid olmuştur, yaʹnî “لاَ خِلاَطَ وَلاَ وِرَاطَ” hadîsinde vâkiʹdir. Murâd perâkende ve müteferrik beynlerini cemʹ eylemek yâhûd ʹale’l-ʹaks yaʹnî müctemiʹ miyânını tefrîk eylemek yâhûd zekâtı mütehakkık olan develerini gayrın develeri içre gizlemek yâhûd zekât alan voyvoda görmesin diye bir çukur yerde gizlemek yâhûd nisâb hükmünden kaçınmakla tefrîk eylemek yâhûd ehl-i celebin birisi filânın mâlında zekât vâcib olmuştur, onda alacak zekât vardır demektir, hâlâ ki o kimsenin ʹindinde lâzımü’l-ahz zekât yoktur. Bunların cümlesi hadîs-i merkûmla nehy olundu. Ve maʹnâ-yı evvelin sûreti budur ki meselâ üç adamın kırkar koyunu olup şart-ı zekât mütehakkık oldukta her birine bir koyun vermek vâcibdir. Zekât alan voyvoda takarrüb eyledikte mecmûʹunu bir adamın olmak sûretinde başkaca biriktirip bir sürü ederler, tâ ki mecmûʹunun zekâtı bir koyun olmakla yedlerinden hemân bir koyun çıkmış olur. Ve ikincinin sûreti budur ki iki şerîkin her birinin yüz birer koyunu olmakla müctemiʹ oldukta ikisine üç koyun zekât lâzım olmağın hîle edip zekât alan yaklaştıkta tefrîk eylemeleriyle her birine bir koyun isâbet eylemiş olur. Ve bu mâdde خِلاَطٌ [ḣilâṯ] mâddesinde dahi bast olundu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı