اَلْوَخْزُ [el-vaḣz] (vâv’ın fethi ve ḣâ-yı muʹcemenin sükûnuyla) Öte tarafa geçmeyerek bir kimseye mızrak ve sâ΄ir nesne ile dürtmek maʹnâsınadır; yukâlu: وَخَزَهُ وَخْزًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا طَعَنَهُ بِالرُّمْحِ وَغَيْرِهِ Ve neşter sançmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَخَزَهُ إِذَا بَزَّغَهُ Ve
وَخْزٌ [vaḣz] Azca şey΄e denir; yukâlu: شَيْءٌ وَخْزٌ أَيْ قَلِيلٌ Ve aralık aralık kır serpmiş kıllara denir ki başın geri kalan yerleri henüz siyâh ola ve bu maʹnâda masdar olur; yukâlu: وَخَزَهُ الْقَتِيرُ وَخْزًا مِنَ الْبَابِ الْمَزْبُورِ إِذَا شَمَطَ شَعْرَةً بَعْدَ شَعْرَةٍ Ve
وَخْزٌ [vaḣz] وَخِيزٌ [veḣîz] dedikleri taʹâm yapmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَخَزَ الرَّجُلُ إِذَا عَمَلَ الْوَخِيزَ Ve maʹnâ-yı evveldendir ki ʹArablar cemâʹat dörder dörder geldiler diyecek yerde جَاؤُوا وَخْزًا وَخْزًا derler, أَرْبَعَةً أَرْبَعَةً maʹnâsına.
اَلْوَخْزُ [el-vaḣz] (vâv’ın fethi ve ḣâ’nın sükûnuyla) Gönderle dürtmek bir haysiyyetle ki öte cânibe geçmeye; yukâlu: وَخَزَهُ بِالْخَنْجَرِ Ve
وَخْزٌ [vaḣz] Şey-i kalîle de derler. Ve
وَخْزٌ [vaḣz] Pîrlik ʹârız olmağa da derler; yukâlu: وَخَزَهُ الشَّيْبُ إِذَا خَالَطَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı