اَلرَّقُوبُ [er-raḵûb] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Şol ʹavrettir ki zevcinin fevtine muntazıra ola ki yâ irsine mazhar yâhûd zevc-i âher ile behre-vâr ola; yukâlu: إِمْرَأَةٌ رَقُوبٌ إِذَا كَانَتْ تُرَاقِبُ مَوْتَ بَعْلِهَا Ve şol nâkaya denir ki müzâhame vaktinde havuza karîb olmayıp indifâʹ-ı müzâhameye terakkub eder ola. Bu, haslet-i mahmûdedir. Ve
رَقُوبٌ [raḵûb] Evlâdı durmayan hatuna denir; ʹalâ-kavlin veledi fevt olmuş hatuna denir.
اَلرَّقُوبُ [er-reḵûb] (râ’nın fethi ve ḵâf’ın zammıyla) Şol ʹavrettir ki veledi durmaya. Recüle dahi رَقُوبٌ [reḵûb] derler, veledi durmadığı için. Ve
رَقُوبٌ [reḵûb] Şol ʹavrete derler ki zevcinin mevtine muntazır olur, mîrâsın yemek için. Ve
رَقُوبٌ [reḵûb] Şol deveye dahi derler ki müzâhame vaktinde havuza karîb olmaya. Bu hâlet devenin asâletine ve iyiliğine delâlet eder.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı