Kamus-ı Muhit - ركاب maddesi

اَلرِّكَابُ [er-rikâb] (râ’nın kesriyle) Binek develerine denir, جَمَّازَةٌ [cemmâzet] gibi. Müfredi رَاحِلَةٌ [râḩilet]tir; lafzından müfredi yoktur. Cemʹi رُكُبٌ [rukub] gelir كُتُبٌ [kutub] vezninde ve رِكَابَاتٌ [rikâbât] gelir râ’nın kesriyle ve رَكَائِبُ [rekâ΄ib] gelir. Ve

رِكَابٌ [rikâb] Üzengiye denir ki at eyerinde olur, niteki pâlâna takılan ip ve kayış üzengiye غَرْزٌ [ġarz] denir. Cemʹi رُكُبٌ [rukub] gelir كُتُبٌ [kutub] vezninde. Ve zeytûn yağının vasfında زَيْتٌ رِكَابِيٌّ dedikleri رِكَابٌ [rikâb] develerine tahmîl edip Şâm’dan celb olunduğuna mebnîdir. Ve

رِكَابٌ [Rikâb] Esmâdandır: Muhaddisînden İbrâhîm b. Ḣabbâz’ın ceddi ismidir.

اَلرَّكُوبُ [er-rekûb] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) ve

اَلرَّكَّابُ [er-rekkâb] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Kesîrü’r-rükûb olan kişiye denir; yukâlu: رَجُلٌ رَكُوبٌ وَرَكَّابٌ أَيْ كَثِيرُ الرُّكُوبِ Ve

رَكُوبٌ [rekûb] ve

رَكُوبَةٌ [rekûbet] (hâ’yla) Binit devesine denir ki yük vurulmayıp hâssaten binek ittihâz olunan devedir; ʹalâ-kavlin رَكُوبٌ [rekûb] hâssaten binit davarına denir ki binilmeğe tahsîs olunmuştur; deve ve sâ΄ir hayvândan dâbbe-i merkûbe maʹnâsına. Ve

رَكُوبَةٌ [rukûbet] (hâ’yla) Şol dâbbeye ıtlâk olunur ki hem rükûb ve hem iʹmâl olunmağa taʹyîn oluna, yaʹnî hem binit ve hem iş davarı ola. Bu dahi gerek deve ve gerek sâ΄ir davar olsun. Ve

رَكُوبَةٌ [rekûbet] Kullanılmış ekti nâkaya denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve

رَكُوبَةُ [Rekûbet] Ḩaremeyn beyninde bir ثَنِيَّةٌ [šamp;eniyyet] yaʹnî bir belin adıdır. Ve

رَكَّابٌ [Rekkâb] ki (شَدَّادٌ [şeddâd] veznindedir) ʹAlî b. ʹÖmer nâm muhaddisin ceddi ismidir.

Vankulu Lugatı - ركاب maddesi

رِكَابٌ [rikâb] (bi’l-kesr) Üzengi ki eyere takarlar, üzerine basıp binmek için. Ve şol develere dahi رِكَابٌ [rikâb] derler ki üzerine binip seyr ederler. Müfredi رَاحِلَةٌ [râḩilet] gelir, kendi lafzından müfredi yoktur; cemʹi اَلرُّكُبُ [er-rukub] gelir, zammeteyn ile, كِتَابٌ [kitâb] ile كُتُبٌ [kutub] gibi.