اَلسَّرَارُ [es-serâr] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) ve
اَلسَّرَارَةُ [es-serâret] (سَحَابَةٌ [seḩâbet] vezninde) Bunlar da nesebin ve soyun hâlis ve güzîdesine ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ مِنْ سِرِّ النَّسَبِ وَسَرَارِهِ وَسَرَارَتِهِ أَيْ مَحْضِهِ وَأَفْضَلِهِ Ve سَرَارَةٌ [serâret] bir nesnenin hâlis olmasına denir; yukâlu: هُوَ سِرٌّ بَيِّنُ السَّرَارَةِ أَيْ خَالِصٌ بَيِّنُ الْخُلُوصِ Ve bundan fiʹl mutasarrıf olmaz. Ve
سَرَارَةُ [Serâret] Baṯnu’l-Ḩille’de bir vâdî adıdır, سِرٌّ [Sirr] dahi denir ki zikr olundu. Ve سَرَارُ الْوَادِي [serâru’l-vâdî] ve سَرَارَةُ الْوَادِي [seraretu’l-vâdî] سِرُّ الْوَادِي [sirru’l-vâdî] gibi derenin batnına ıtlâk olunur ki hoş ve atyeb olan yeridir. Ve
سَرَارٌ [serâr] Hurmâ koruğuna ıtlâk olunur, سَيَّابٌ [seyyâb] maʹnâsına, henüz nuzc bulup zuhûra çıkmadığı melhûzuyla. Ve سَرَارُ الشَّهْرِ [serâru’ş-şehri] ayın âhir gecesine ıtlâk olunur, ke-mâ se-yuzkeru.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı