Mütercim der ki ashâb-ı kirâmın ekserî cenklerde şiʹârları أَمِتْ أَمِتْ kelimesi idi ki إِمَاتَةٌ [imâtet]ten fiʹl-i emrdir, tefe΄΄ülen bunu şiʹâr eylemişler idi. İntehâ. Ve
شِعَارٌ [şiʹâr] Nisvânın baş örtülerini ve yaşmaklarını yağmurdan hıfz edecek büründükleri üst örtülerine denir. Ve gök gürültüsüne ıtlâk olunur ki ʹalâmet-i matardır. Ve ağaca ıtlâk olunur; bunda şîn’in fethiyle de lügattir, niteki zikr olundu. Cemʹi أَشْعِرَةٌ [eşʹiret] gelir ve شُعُرٌ [şuʹur] gelir zammeteynle. Ve
شِعَارٌ [şiʹâr] Ölmeğe ıtlâk olunur, herkesin maʹlûmu olduğuna mebnî, mevt maʹnâsına. Ve دِثَارٌ [dišamp;âr] altından giyilen libâsa denir ki gömlek gibi sâde et üzere giyilen libâstır, kıllara mümâs olduğu için; bunda şîn’in fethiyle de câ΄izdir.
اَلشِّعَارُ [eş-şiʹâr] (şîn’in kesriyle) Şol libâstır cesedle onun beyninda âhar libâs olmaya. Ve
شِعَارٌ [şiʹâr] Şol nesneye dahi derler ki kavm onu hâlet-i harbde ʹalâmet kılarlar tâ ki baʹzı baʹzın bile.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı