Kamus-ı Muhit - طرق maddesi

اَلطَّرَقُ [eṯ-ṯaraḵ] (fethateynle) Kırbanın büküntüsüne denir ki yiv tarzında olur, çîn-i cebîn gibi. Ve

طَرَقٌ [ṯaraḵ] Masdar olur, devenin dizleri gevşek ve zaʹîf olmak, ʹalâ-kavlin inciklerinde eğrilik olmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الْبَعِيرُ طَرَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ فِي رُكْبَتَيْهِ ضَعْفٌ أَوْ فِي سَاقِهِ اعْوِجَاجٌ Ve kuşun yelekleri birbiri üzere kat kat olmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الرِّيشُ إِذَا كَانَ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ Ve

طَرَقٌ [ṯaraḵ] Su irkilen yerlere denir. Ve Veḵabâ nâm mahal kurbünde bir suyun adıdır. Ve طَرَقَةٌ [ṯaraḵat]tan cemʹ olur ki halka halka olan tuzağa ve ağa denir. Ve sıravardı deve izlerine denir; yukâlu: هَذِهِ طَرَقُ الْإِبِلِ أَيْ آثَارُهَا بَعْضُهَا فِي إِثْرِ بَعْضٍ

اَلطَّرْقُ [eṯ-ṯarḵ] (حَرْقٌ [ḩarḵ] vezninde) Vurmak, ʹalâ-kavlin مِطْرَقَةٌ [miṯraḵat] ile vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَرَقَهُ طَرْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ضَرَبَهُ أَوْ بِالْمِطْرَقَةِ Ve çehreye şamar vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَرَقَهُ إِذَا صَكَّهُ Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] Şol irkilmiş suya ıtlâk olunur ki develer içine girip bevl ve telvîsle murdâr etmiş ola, مَطْرُوقٌ [maṯrûḵ] dahi denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve hurde taşlar ile fâl açmak maʹnâsınadır, nohut fâlı gibi; yukâlu: طَرَقَ الْكَاهِنُ إِذَا ضَرَبَ بِالْحَصَى Ve yünü yolup ditmek, ʹalâ-kavlin yumuşatmak için çubukla çarpmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَرَقَ الصُّوفَ إِذَا نَتَفَهُ أَوْ ضَرَبَهُ بِالْقَضِيبِ Ve aygır deveye denir ki dâ΄imâ onu nâkaya çekerler, buğur taʹbîr olunur. Ve bu tesmiye bi’l-masdardır; yukâlu: لَهُ طَرْقٌ كَثِيرٌ أَيْ فَحْلٌ ضَارِبٌ Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] ve

طُرُوقٌ [ṯurûḵ] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Erkek dişiye aşmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَرَقَ الْفَحْلُ النَّاقَةَ طَرْقًا وَطُرُوقًا إِذَا ضَرَبَهَا Ve bir yere gece vaktinde gelmek maʹnâsınadır; tekûlu: طَرَقَنَا فُلاَنٌ طَرْقًا وَطُرُوقًا أَيْ أَتَانَا بِاللَّيْلِ Ve sâz ve tarab ve nagamâttan her savt ve âgâzeye ve nagmeye ʹalâ-hidetin طَرْقٌ [ṯarḵ] ıtlâk olunur; yukâlu: تَضْرِبُ هَذِهِ الْجَارِيَةُ كَذَا طَرْقًا وَهُوَ كُلُّ صَوْتٍ أَوْ نَغْمَةٍ مِنَ الْعُودِ وَنَحْوِهِ Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] Erkek menîsine denir, مَاءُ الْفَحْلِ [mâ΄u’l-faḩl] maʹnâsına. Ve ʹakl ve idrâk zaʹîf olmak maʹnâsınadır; yukâlu: طُرِقَ الرَّجُلُ طَرْقًا عَلَى بِنَاءِ الْمَفْعُولِ إِذَا ضَعُفَ عَقْلُهُ Ve bir gûne kehânet maʹnâsınadır ki pamuğu yüne karıştırmak vechiyle ederler, yaʹnî o cihetle fâl açmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَطْرِقُ الْعَجُوزُ طَرْقًا أَيْ تَخْلِطُ الْقُطْنَ بِالصُّوفِ إِذَا تَكَهَّنَ Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] Ṯayyi΄ lügatinde hurmâ ağacına denir. Ve

طَرْقَةٌ [ṯarḵat] Bir kerre maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: إِخْتَضَبَتِ الْمَرْأَةُ طَرْقًا أَوْ طَرْقَيْنِ وَطَرْقَةً أَوْ طَرْقَتَيْنِ أَيْ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ وَتَقُولُ أَتَيْتُهُ طَرْقَيْنِ وَطَرْقَتَيْنِ Bu maʹnâda ṯâ’nın zammıyla da câ΄izdir. Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] Tuzağa ve kapana, ʹalâ-kavlin tuzak tarzında nesneye denir ki onunla vahş sayd olunur; ṯâ’nın kesriyle de lügattır. Ve

طَرْقٌ [Ṯarḵ] Iṡfahân kazâsında bir karye adıdır. Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] Bulanık su içmek maʹnâsınadır; yukâlu: طَرِقَ الرَّجُلُ طَرْقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا شَرِبَ الْمَاءَ الْكَدِرَ

Vankulu Lugatı - طرق maddesi

اَلطَّرَقَةُ [eṯ-ṯareḵat] (fethateynle) Vâhidi, zikr olunan nesnelerden bir saf maʹnâsına; yukâlu: جَاءَ الْإِبِلُ عَلَى طَرَقَةٍ وَاحِدَةٍ وَعَلَى خُفٍّ وَاحِدٍ أَيْ عَلَى أَثَرٍ وَاحِدٍ Ve

طَرَقٌ [ṯaraḵ] Kezâlik kırbanın büküntüsüne derler.

اَلْمَطْرُوقُ [el-maṯrûḵ] (mîm’in fethi ve râ’nın zammı ve meddiyle) Bi-maʹnâhu. Ve minhu kavlu İbrâhîm en-Neḣâʹî: “اَلْوُضُوءُ بِالطَّرْقِ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنَ التَّيَمُّمِ” Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] Kezâlik erkek olan kimsenin menîsi, mâ΄ü’l-fahl maʹnâsına. Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] Davar suya necâset ilkâ etmeğe dahi derler; yukâlu: طَرَقَتِ الْإِبِلُ الْمَاءَ إِذَا بَالَتْ فِيهِ وَبَعَرَتْ Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] Taş salmakla fâl açmağa dahi derler ki kâhinlikten bir nevʹdir. Ve

طَرْقٌ [ṯarḵ] نَجَّادٌ [neccâd] olan kimse yünü ʹasâ ile vurup yumuşatmak. Ve نَجَّادٌ [neccâd] döşek ve yastık ıslâh eden kimseye derler.