اَلطَّفَقُ [eṯ-ṯafaḵ] (ṯâ’nın ve fâ’nın fethiyle) ve
اَلطُّفُوقُ [eṯ-ṯufûḵ] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Bir işi işlemeğe başlayıp bir düzeye işleyip gitmek maʹnâsınadır; yukâlu: طَفِقَ يَفْعَلُ كَذَا طَفَقًا وَطُفُوقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالثَّانِي إِذَا وَاصَلَ الْفِعْلَ Ve bu mâdde isbât mevkiʹine hâstır, makâm-ı nefyde istiʹmâlle مَا طَفِقَ demek câ΄iz değildir. Şârih der ki طَفِقَ fiʹli efʹâl-i mukârebedendir, haberin dünüvvüyle fâʹile sübûtunun husûlüne mevzûʹdur. Ve gerçi bi’l-fiʹl şürûʹ maʹnâsına olup lâkin istimrârı mutazammındır. İntehâ. Ve
طَفَقٌ [ṯafaḵ] ve
طُفُوقٌ [ṯufûḵ] Bir adam emel ve maksûduna zafer bulup nâ΄il olmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَفِقَ الرَّجُلُ بِمُرَادِهِ إِذَا ظَفِرَ بِهِ Ve
طَفَقٌ [ṯafaḵ]Bir yere mülâzemet eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: طَفِقَ الْمَوْضِعَ طَفَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا لاَزَمَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı