اَلْمُرْيَةُ [el-muryet] (mîm’in zammı ve kesriyle) Nâkanın memesi sığanmakla idrâr eylediği süte denir; tekûlu: أَخَذْتُ مُرْيَةَ النَّاقَةِ أَيْ مَا حُلِبَ مِنْهَا بِالْمَرْيِ Ve
مِرْيَةٌ [miryet] (mîm’in kesri ve zammıyla) Şekk ve şübhe maʹnâsınadır; yukâlu: هَذِهِ فِرْيَةٌ بِلَا مِرْيَةٍ أَيْ بِلَا شَكٍّ Ve cedel ve nizâʹ maʹnâsınadır; yukâlu: مَا فِيهِ مِرْيَةٌ أَيْ جَدَلٌ
اَلْمِرْيَةُ [el-miryet] (mîm’in kesri ve râ’nın sükûnuyla) İsmdir, ata kamçı ile yâ gayrı nesne ile sürʹat ettirmek maʹnâsından. Ve gâh olur mîm’i mazmûm dahi ederler. Ve
مِرْيَةٌ [miryet] Şekk maʹnâsına dahi gelir. Ve bunda dahi gâh olur mîm’i mazmûm kılarlar. Ve kuri΄e bihimâ kavluhu taʹâlâ: ﴿فَلَا تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِنْهُ﴾ (هود، 17) Šaʹleb eyitti: Zamm ve kesr lügatlerdir. Ve ammâ مِرْيَةُ النَّاقَةِ [miryetu’n-nâḵat] yaʹnî nâkanın bir nevʹa süt vermesi bundan kesrden gayrı câ΄iz değildir, zamm galattır. Ve bu hasrı sâhib-i Ṡurâḩ cery-i ferese müteʹallik olan مَرْيَةٌ [meryet]de tevehhüm edip مَرَيْتُ الْفَرَسَ إِذَا اسْتَخْرَجْتَ مِنَ الْفَرَسِ مَا عِنْدَهُ مِنَ الْجَرْيِ بِسَوْطٍ أَوْ غَيْرِهِ مِرْيَةً بِالْكَسْرِ لَا غَيْرُ اِسْمٌ فِيهِ demiştir, pes bu galat olur, zîrâ maʹnâ-yı mezbûrda olan مُرْيَةٌ [muryet]te zamm ve kesr câ΄izdir, meger ki kelâmı zâhirinden sarf olunup te΄vîl oluna.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı