اَلْإِضَافَةُ [el-iḋâfet] (hemzenin kesriyle) Bir kimseyi kondurup konuklamak. Ve
إِضَافَةٌ [iḋâfet] Bir nesneyi eğip meyl ettirmeğe de derler; yukâlu: أَضَفْتُ الشَّيْءَ إِلَى الشَّيْءِ إِذَا أَمَلْتَهُ Ve havf etmek maʹnâsına da gelir; tekûlu: أَضَفْتُهُ مِنَ الْأَمْرِ إِذَا أَشْفَقْتَ وَحَذِرْتَ Aṡmaʹî eyitti: مَضُوفَةٌ [meḋûfet] dedikleri dahi bundan me΄hûzdur. Ve
مَضُوفَةٌ [meḋûfet] Korkulu nesneye derler, ʹalâ-mâ se-yecî΄u. Ve
إِضَافَةٌ [iḋâfet] Muztarr kılmağa dahi derler. Ve
إِضَافَةٌ [iḋâfet] Bir ismi bir isme ulaştırmağa dahi derler; غُلَامُ زَيْدٍ gibi ki غُلَامٌ [ġulâm] muzâf زَيْدٌ [zeyd] muzâfun ileyhtir. Ve إِضَافَةٌ [iḋâfet]le maksûd tahsîs ve taʹrîftir. Bu sebebden şey΄ kendi nefsine muzâf olmaz, zîrâ kendi nefsiyle bilinmek lâzım olur kendi nefsi bilindikte, hod izâfete ihtiyâc kalmaz.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı