أُمُّ خَارِجَةَ [Umm Ḣâricet] Câhiliyye’de Becîle kabîlesinden bir hatun idi ki “أَسْرَعُ مِنْ نِكَاحِ أُمِّ خَارِجَةَ” meselinin menşe΄i idi, katı vâfir kabîle ondan tevellüd eylemiştir; nikâhı be-gâyet esraʹ idi, hemân bir kimse gelip kendisine edât-ı nikâh-ı Câhilî olan خِطْبٌ [ḣitb] dese kendisi dahi نِكْحٌ [nikḩ] deyip ona teslîm olur idi. İktinâ eylediği Ḣârice, mezbûrenin sadrı oğludur, lâkin kimin eser-i nutfesi olduğu maʹlûm değildir. ʹAlâ-kavlin pederi Bekr b. Yeşkur b. ʹAdvân b. ʹAmr b. Ḵays ʹAylân’dır.
أُمُّ خَارِجَةَ [Ummu Ḣâricet] Bir ʹavrettir Becîle’den ki kabâ΄ilden çok kabîle ondan tevellüd etmiştir, ona nikâh sürʹatle olduğu için; ʹakd-i nikâh mahallinde خِطْبٌ [ḣiṯb] derlerdi, o dahi نِكْحٌ [nikḩ] derdi. Pes zamân-ı câhiliyyette ʹakd-i nikâh bununla resm olunmuştu. Ḣârice, mezbûre ʹavretin oğludur. Ve Ḣârice’nin babası kim idüği mervî değildir. Baʹzılar eyitti: O Bekr b. Yeşkur b. ʹAdvân b. ʹAmr b. Ḵays-ʹAylân’dır. Ve minhu kavluhum “أَسْرَعُ مِنْ نِكَاحِ أُمِّ خَارِجَةَ” Ve
اَلْخَرَجُ [el-ḣarec] (fethateynle) Sevâdla beyâz cemʹ olması.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı